ونتیلاتور (Medical ventilator)

معرفی ونتیلاتور:

ونتیلاتور دستگاهی است که کار تنفس را برای بیمارانی که به طور موقت یا دائم دچار مشکلات تنفسی هستند انجام می دهد. به عبارت دیگر در ریه می دهد و درنگ می کند و بازدم خودبخود انجام میشود.

تاریخچهٔ کاربرد دستگاه تنفس مصنوعی

تاریخچهٔ تنفس مصنوعی به حدود ۸۷۰ سال پیش از میلاد مسیح برمی‌گردد. در سال ۱۵۳۰ پاراسلسوسِ سوئیسی، با به کاربردن دَم آهنگری و گذاشتن آن در دهان بیمار و دمیدن آن، به ریه‌ها هوا رساند. فارست برد آمریکایی نخستین دستگاه تنفس مصنوعی مدرن بنام Bird Mark 7 را در دوران جنگ جهانی دوم ابداع کرد.

در ایران کاربرد دستگاه‌های گوناگون ونتیلاتور پیشینه‌ای بیش از ۵۰سال دارد. امروزه پیشرفته‌ترین مدل این سازو کارها در بیمارستان‌های ایران به کار می‌رود

گونه های ونتیلاتور:

١ –  فشار منفی

 ۲ –  فشار مثبت

موارد استفاده:

 ۱- برای جراحی

 ۲ – زمانی که فرد به حدی بیمار می شود که نمی تواند بطور عادی نفس بکشد.

 ۳- در بیشتر جراحیها و بیهوشیهای عمومی

محل استفاده :

ا – بخش های مراقبت های ویژه ( CCU, NICU ,ICU )

۲- اورژانس

مزایا

1. نیاز نداشتن به وجود راه هواییِ مصنوعی و پیشامدهای پس از آن.
2. اصلاح اکسیژناسیون در بیماران دارای تنفس ارادی همراه با کاهش کیفیت و کارایی تنفس مانند بیماری‌های مزمن انسدادیِ ریه.
3. کاهش نیاز به استفاده از شل کنندهٔ عضلانی.
4. کاهش کار تنفس در درمان متناوب برای حمایت از تهویه به‌صورتی که عضلات تهویه‌ای بتوانند استراحت کنند.

معایب

1. استریل کردن و حفظ استانداردهای بهداشتی با آن سخت است.
2. موجب کاهش تحرک بیمار و زمینهٔ ابتلاء به عوارض ناشی از بی‌حرکتی می‌شود.
3. فشار منفی ایجادشده در زیر محفظه موجب بروز عوارض بر روی سایر سیستم‌ها (دستگاه‌های) بدن می‌شود.
4. انجام مراقبت‌های پرستاری از بیمار در زیر وِنتیلاتور مشکل است.
5. در هر نوع نارسایی تنفسی نمی‌توان از آن استفاده کرد.
6. نوع جلیقه‌ایِ آن می‌تواند موجب زخم فشاری شود.

بازدیدها: 19